Już w starożytności wykorzystywano bakteriobójcze właściwości srebra. Picie ze srebrnych pucharów, czy też wrzucanie srebrnej monety do mleka lub wody przedłużało trwałość i świeżość płynów. Natomiast podczas XIV-wiecznej epidemii dżumy w Europie bogaci rodzice, jako sposób na zarazę, dawali swoim dzieciom do ssania srebrne łyżeczki.

​

​Srebro niszczy ponad 560 chorobotwórczych szczepów bakterii, wirusów, grzybów i pleśni. Cząsteczki  srebra nie atakują mikroorganizmów bezpośrednio. Działają one tak jak katalizator i nie są w tym procesie konsumowane. Ich działanie polega na dezaktywacji enzymu, którego jednokomórkowe bakterie, wirusy i grzyby używają w metabolizmie tlenowym. I prawdopodobnie dlatego przez ten pośredni proces, bakterie nie są w stanie rozwinąć odporności na cząsteczki srebra. Na skutek tego procesu wspomniane szkodliwe mikroorganizmy obumierają w ciągu 6 minut. Jak dotąd, nie stwierdzono aby chorobotwórcze mikroorganizmy uodporniły się na jego działanie.